Lotnictwo rozpoznawcze

[Alberich]

Wypisałem stacje radiolokacyjne (i aparaty fotograficzne) jakie były:

Wersja R miała tylko sprzęt do fotografowania dziennego ogólnego lub dziennego szczegółowego, lub nocnego oraz (niezależnie od wariantu) rozpoznanie pracujących impulsowo stacji radiolokacyjnych przeciwnika w dzień i w nocy w każdych warunkach. Samolotowe stacje rozpoznania radioelektronicznego SRS-6 oraz SRS-7 - 450 km głębokości w bok od trasy lotu samolotu, namierzanie z błędem kołowym od 10 do 30 km, w jednym locie można namierzyć od 5 do 10 stacji.

Aparat NAFA Mk-75 - w zależności od wysokości mógł wykonać fotografowanie pasa terenu: sz 18 na  dł 4,2 km (6000 m wysokości), sz 45 na dł 10,5 km (15000 m wysokości).

Wersja RBW. SRS-6 zastąpiono SRS-9 Wiraż - podczas lotu można było określić podstawowe charakterystyki jak częstotliwość nośna, liczba obrotów anteny na minute oraz położenie z błędem kołowym od 5 do 25 km, w jednym locie można namierzyć od 10 do 20 stacji.

Wersja RBK, stacja Kub-3M - 450 km głębokości w bok od trasy lotu samolotu, położenie pracujących stacji radiolokacyjnych przeciwnika z dokładnością od 2 do 10 km i zbadanie wiele charakterystyk promieniowania oraz zapisać wszystko do oceny po locie, rezultaty rozpoznania mogły być także transmitowane w czasie realnym z powietrza za pomocą radiolinii do naziemnej stacji odbiorczej oddalonej do 1500 km.

Wersja RBS - radiolokacyjna stacja obserwacji bocznej Sablja oraz topograficzny aparat fotograficzny A/Je-10. Sablja pozwalała uzyskać jakość radiolokacyjnego obrazu zbliżoną do fotograficznej - wykrywanie obiektów o dużym kontraście radiolokacyjnych z rozdzielczością 10-15 m i więcej. Pozwalało to na ocenienie stanu lotnisko i wykrywania na nich samolotów, ocenienie węzłów i transportów kolejowych na szlakach, baz morskich i okrętów w morzu, stanu obiektów jak mosty i przeprawy. Radiolokacyjna obserwacja 50 km głębokości w bok od trasy lotu samolotu.

Wersja RBT - SRS-13 Tangaż, stacja lżejsza i bardziej niezawodna. Dodatkowo zastosowanie bloków pamięci z zaprogramowaną charakterystyką różnego typu 54 stacji radiolokacyjnych znacznie upraszczało deszyfrację i interpretację rezultatów rozpoznania.

Wersja RBF - stacja F-25S mogła pracować szybciej i być skutecznie wykorzystywana także w sytuacji, kiedy pracuje wiele źródeł emisji energi elektromagnetycznej na stosunkowo niewielkim obszarze Pozwalałą ona także na wykrywanie najnowszej stacji radiolokacyjnej systemu PATRIOT.

Wersja RBsz - stacja Szompoł - znacznie rozszerzenie możliwości w zakresie rozróżnialności (zdolność rozdzielcza 5 - 7,5 m) oraz głębokość obserwacji w bok od trasy do 100 km. Za pomocą tej stacji dodatkowo można bylo rozpoznawać rejony ześrodkowania wojsk, polowe składy amunicji, materiałów pędnych i smarów, lądowiska śmigłowców. Umożliwiała ona także wykonanie radiolokacyjnej mapy terenu wraz z wykrywaniem obiektów ruchomych (poruszające się z prędkością od 10 do 30 kph).

Wersja BM - stacja walki elektronicznej SPS-141 uzupełniła stacja SPS-151, lata 80 w rozwoju tej konstrukcji to dostosowanie do walki z systemem PATRIOT.

[Waldzios]

Wypisałem stacje radiolokacyjne (i aparaty fotograficzne) jakie były:

OK, ale jak to przełożyć na parametry efila?

Od razu napisze, że nie mam pomysłu jak zaimplementować radary obserwacji bocznej.